یکی از ایرانی های مقیم هلند  چنین پیامی به دوستش در ایران داده که خواندنش خالی از لطف نیست:

در هر سفری که به ایران دارم

 وقتی گوشی های همراه، وسایل زندگی، تلویزیون ها، یخچال، وسایل برقی و ... را در زندگی عموم جامعه می بینم، باور کنید

 این حس به من دست میدهد که

به جای یک کشور به اصطلاح اروپایی، از یک روستا به ایران برگشته ام!

در ایران چه خبر است؟!....

 باور کنید که در سه سال و نیم زندگی در هلند، هنوز که هنوز است در خانه یک هلندی، یخچال ساید بای ساید ندیده ام!

 نه در خانه رییس دانشکده، نه مدیر گروه، نه استاد ،نه صاحبخانه، نه همسایه و نه جای دیگر!....

شاید باورش برای ما که داخل کشور هستیم بسیار سخت باشد وقتی اینجا( در هلند)می بینی که دختر و پسری که میخواهند زندگی اولیه شان را شروع کنند ، اولا اینگونه نیست که تمام وسایل زندگی را آن هم از چند نوع و چند دست داشته باشند بلکه تنها وسایل ضروری زندگی را ابتدای زندگی خرید می کنند و بعد کم کم با گذشت زمان وسایل دیگرشان را خودشان تهیه می کنند و جالب تر آنکه برخی لوازم ضروری زندگی برای شروع زندگی را حتی دست دوم تهیه می کنند مانند ماشین لباسشویی.

مهمانی و عروسی هایی هم که برگزار می شود بسیار بسیار ساده است. اینگونه نیست که کمر پدر و مادر خانواده عروس و داماد برای شب عروسی بشکند!

 در هلند و برخی کشورهای دیگر، عروس و داماد ضمن دعوت نزدیک ترین افراد و اقوام شان، ازدواج شان را در کلیسا و بعد در شهرداری ثبت کرده و بعد به یک رستوران رفته و تمام مراسم عروسی را به همان شام رستوران ختم می کنند آنهم نه برای دویست و پنجاه یا پانصد نفر مهمان بلکه نهایت سی

یا چهل نفر که این هم خیلی دست بالا اشاره کردم!....

حالا تصورش را بکنید که یک دختر و پسر در ایران بخواهند زندگی شان را با برخی وسایل دست دوم شروع کنند!!

 باور کنید این ریخت و پاشی که در زندگی های ایرانی مرسوم و معمول شده در اروپا و به ویژه هلند مرسوم و معمول نیست بلکه عجیب و غیرمنطقی است!...

 بله این داستان تجمل گرایی و مصرف زدگی و چشم و هم چشمی ماست! شاید جهان سومی بودن یعنی همین!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: