ای که از عشق علی پیرو الله شدی
مطمئن باش که بی فاطمه گمراه شدی
نوکر شیرخدا باش و ببین شاه شدی
خوش بحال تو اگر عابر این راه شدی
شعر من در پی خود دیده تر می جوید
گوش کن ام بنین باپسرش می گوید:
بازوانت چقدر مثل پدر می ماند
روی نورانی تو مثل قمر می ماند
لعل لبهای تو شیرین چو شکر می ماند
صورتت کعبه و خالت چو حجر می ماند
وارث غیرت مولای زمینی پسرم
سند مادری ام بنینی پسرم
اینقدر آه نکش ناله نزن گریه نکن
هرچه دیدی الم و درد و محن گریه نکن
با زمین خوردن و افتادن من گریه نکن
حداقل جلوی چشم حسن گریه نکن
چونکه در کودکی ازدست کسی رنجیده
وسط کوچه ای افتادن مادر دیده
قسمتم شد در این خانه کنیزی پسرم
با کنیزیست رسیدم به عزیزی پسرم
من نبودم قدحی اشک نریزی پسرم
گوش واکن که بگویم به تو چیزی پسرم
بنگر تاب و قرار دل بی تابت را
این حسین است ببین صورت اربابت را
این کبوتر همه جا بر پر خود حساس است
نوکرش باش که بر نوکر خود حساس است
پسر فاطمه بر خواهر خود حساس است
بیشتر از همه بر مادر خود حساس است
پیش او شانه به مویت نزدم گریه نکن
یا اگر بوسه به رویت نزدم گریه نکن
پیش این غمزده باید که رعایت بکنم
پیش او از تو نباید که حمایت بکنم
پیش او کم به تو شاید که محبت بکنم
گرنشد در بر او بوسه نثارت بکنم
نشو دلگیر از این قصه نکن مأیوسم
در عوض نیمه شب انقدر تو را می بوسم
بین این مردم بد ذات هوادارش باش
سپرش باش و نگهبان و نگهدارش باش
توامان نامه نگیر از کسی و یارش باش
علمش را که به تو داد علمدارش باش
سعی کن باهمه نیروت علم را بردار
غیرت مادری ات را به تماشا بگذار
کربلا می روی و مونس آنها هستی
یک تنه ارتش با غیرت آقا هستی
گوش کن تو سپر عترت زهرا هستی
پس رکاب قدم زینب کبری هستی
حرفم این است که همواره مؤدب باشی
بیشتر دور و برحضرت زینب باشی
می شوی یک تنه سرلشگر و سقای حرم
میشوی مایه آرامش دل های حرم
پسرم شاهرگت را بده در پای حرم
نگذاری که بیایند تماشای حرم
نگذاری که غمی قسمت زینب باشد
یاکه چشمی به قد و قامت زینب باشد
کودکان تشنه که باشند خودت سقایی
تشنه باشد علی اصغر بشود غوغایی
مایه راحتی و دلخوشی آنهایی
مطمئند که با مشکِ پری می آیی
گرچه از سوز عطش پیکر تو غرق تب است
قطره ای آب نخور اصغرشان تشنه لب است
مشک بردار که خشکیدن لبها حتمی ست
عجله کن تو که پاییدن دریا حتمی ست
موقع آمدنت حمله اعدا حتمی ست
تیربارن شدن چشم تو آنجا حتمی ست
جای باران پسرم تیر سویت می ریزد
مشک اگر پاره شود آبرویت می ریزد
ماه دنیایی و مهتاب به تو وابسته ست
ساقی خیمه ای و آب به تو وابسته ست
دل دردانه بی تاب به تو وابسته ست
تو علمداری و ارباب به تو وابسته ست
تو که برخاک بیافتی سپرش می شکند
علم تو که بیافتد کمرش می شکند
گرچه ازلشگر بی شرم بلا می بینی
در سیاهی زمین نور خدا می بینی
گرچه از نیزه و شمشیر جفا می بینی
در عوض گل پسرم فاطمه را می بینی
پسرم ازمن دلخسته سلامی برسان
جای من چادر خاکی شده اش را بتکان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: