ر خلاف ادعای شایعه: دو معنای کلمه پارس ربطی به عرب‌ها ندارد.
شایعه با اشاره به همشکل بودن لغت «پارس کردن» و «قوم پارس» ادعا می‌کند که «این ضربه‌ای بود که از تازیان خورده‌ایم که می‌خواستند ما پارسیان را خرد و کوچک کنند که این لقب را به پارسیان دادند» که به وضوح استدلالی عاری از منطق است، چرا که:
لغت «پارس» عربی نیست، چرا که در عربی «پ» وجود ندارد! پس عرب‌ها «این لقب را به پارسیان» ندادند!
عرب‌ها قوم پارس را «فارس» می‌گویند، ولی بانگ سگ را نباح ،عواء و هریر می‌نامند، نه «فارس کردن»!
نام «قوم پارس» لااقل از زمان هخامنشیان وجود داشته است و اختراع عرب‌ها نیست:
لغتنامه دهخدا: در پارسی باستان (کتیبه های هخامنشی) پارسه نام یکی از اقوام ایرانی مقیم جنوب ایران است که مقر ایشان را نیز پارس نامیده اند.
همشکل (Homonym) بودن کلمات با معانی متفاوت در غالب (همه؟) زبان‌ها پیدا می‌شود و عجیب نیست.
در حقیقت: غذی در عربی به معنی بول شتر است؛ اما غذاء به معنی خوراک
کلمه‌ای در عربی وجود دارد که «غَذی» نوشته و «غذا» خوانده می‌شود (مانند موسی و موسا) و به معنی بول شتر است. همچنین کلمه «غِذاء» (بر وزن نساء) در عربی به معنی خوراک است؛ جمع آن «اغذیه» و عمل آن «تغذیه» است. تقصیر از عرب‌ها نیست که ما همزه انتهای غذاء و املاء و انشاء را حذف کرده‌ایم.
منبع: معنی کلمه غذی و غذاء

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: