مرحوم آيت الله ميلاني مي‌فرمودند:
 در روز بنشينيد هر روز يک مقدار با امام زمان درد و دل کنيد.
 خوب نيست اين شيعه‌ روزش شب شود و شب‌اش روز شود،
 و اصلاً به ياد او نباشد.
 بنشينيد چند دقيقه ولو آدم حال هم نداشته باشد، مثلاً از مفاتيح دعايي بخواند،
 با همين زبان خودمان سلام و عليکي با آقا کند.
با حضرت درد و دلي کند.

بين دهان تا گوش شما کمتر از يک وجب است. يک وجب هم نيست.
قبل از اينکه از دهان خودتان به گوش خودتان برسد، به گوش او رسيده است.
 نزديک است. درد و دل‌ها را مي‌شنود.
با او حرف بزنید، و ارتباط برقرار کنید.
 در زمان امام هادي علیه السلام شخصي نامه‌اي نوشت از يکي از شهرهاي دور، نامه‌اي نوشت که آقا من دور از شما هستم. گاهي حاجاتي دارم، مشکلاتي دارم، به هر حال چه کنم؟ حضرت در جواب ايشان نوشتند: «إِنْ كَانَتْ لَكَ حَاجَةٌ فَحَرِّكْ شَفَتَيْك‏» (بحارالانوار/ج53/ص306) لبت را حرکت بده، حرف بزن. بگو. ما دور نيستيم.

اللهم عجل لولیک الفرج...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: