در متن های کهن باستانی جغد را "هو مورو" می خواندند.
یعنی پرنده دانا.
در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد، بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد؛ غذای این پرنده ، سوسمار ، بزمجه ، مار ، مارمولک و موش بود، یعنی غذای اعراب را می خورد؛ پس اعراب، آن را پرنده ای شوم می دانستند و میدانند.

در کتاب اوستا از جغد با نام "اشوزشت " یاد شده یعنی:
فراری دهنده دیوها و  پلیدی ها"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: