90
ايمان، با شراب‏خوارى و قماربازى سازگارى ندارد.
شراب و قمار، در رديف بت‏پرستى است.
اسلام از پليدى‏ها نهى مى‏كند.
نه تنها شراب نخوريد، گرد آن هم نرويد. خوردن لقمه‏ى حلال و دورى از حرام‏خوارى، در سعادت و رستگارى انسان مؤثّر است.

91
هر كس كه عامل كينه و عداوت در ميان مردم شود، مانند شيطان است.
تحريكات شيطان دائمى است.
جامعه‏اى كه در آن عداوت باشد، شيطانى است.
از الفت و وحدت پاسدارى كنيم و با هر چه آنها را از بين مى‏برد مبارزه كنيم.
الفت و مهربانى بين اهل ايمان، مورد عنايت خاص خداوند است.
قمار و شراب، ابزار كار شيطان براى ايجاد كينه و دشمنى است.
نماز برترين سمبل ياد خداست. (با اينكه نماز ذكر خداست، نام آن جداگانه آمده است)
بيان فلسفه‏ى احكام، يكى از عوامل تأثير كلام در ديگران است.
با تمام عواملى كه باعث ايجاد كينه و دشمنى مى‏شود بايد مبارزه كرد.
در صدر اسلام برخی از مسلمانان، على رغم تحريم شراب و قمار، باز بدان مشغول بودند، مورد توبيخ خداوند قرار گرفتند.

92
فرمان‏هاى حكومتى رسول خدا صلى الله عليه و آله همانند فرمان‏هاى الهى، اطاعتش واجب است.
از خطر سرپيچى فرمان خدا و رسول بترسيم.
انسان در انتخاب راه، آزاد است.
با تخلّف و روى‏گردانى، به كسى جز خود لطمه نمى‏زنيم.
شرط ابلاغ احكام الهى پذيرش مردم نيست، ما بايد اتمام حجّت كنيم.
وظيفه‏ى پيامبر، تنها ابلاغ رسالت است، نه اجبار و تحميل.

93
خلاف‏هاى پيشين مؤمنان به شرط عدم تكرار و رعايت تقوا در آينده، قابل عفو و بخشش است.
اگر بعد از شنيدن حكم الهى باز هم گناه كنند خداوند بر گناهان قبلى هم مؤاخذه مى‏كند.
احسان و نيكوكارى، بالاترين مرحله‏ى كمال و سبب محبوبيّت نزد خداوند است.

94
آزمايش مؤمنان، يك سنّت قطعى پروردگار است.
خداترسى آنجا آشكار مى‏شود كه زمينه‏ى گناه فراهم باشد و انسان خطا نكند.
نعمت‏هاى در دسترس، وسيله‏ى آزمايش اند.
هر چيزى كه دست ما به آن مى‏رسد، رزق و حلال نيست.
ملاك تقوا، خوف باطنى است، نه تنها حياى ظاهرى.
تكليف و مسئوليّت، بعد از ابلاغ است.
حاجى‏ كه فرسنگ‏ها در بيابان‏ها به عشق حقّ مى‏رود، گاهى يك شكار كوچك او را از پا در مى‏آورد و به نافرمانى مى‏كشد كه نتيجه‏ى آن عذاب الهى است.

95
خداوند، از مؤمنان انتظار ويژه‏اى دارد.
امنيّت در حال احرام، حتّى براى حيوانات نيز بايد حفظ شود.
فلسفه‏ى تحريم يا حلال ساختن، هميشه ذاتى و مربوط به خود موارد نيست، بلكه گاهى به اقتضاى شرايط زمانى و مكانى است، پس زمان و مكان، تاريخ و جغرافيا، در حكم الهى تأثير دارد.
اسلام براى حالات خاص، دستورات ويژه‏اى دارد.
قوانين اسلام براى همه است.
خطرناك تر از عمل و تخلّف، انگيزه و هدف و سوء قصد آگاهانه است.
كيفر، بايد عادلانه باشد.
پرداخت كيفر و جريمه بايد دقيق باشد.
اسلام به عدالت در همه جا توجّه دارد.
اسلام به هر مناسبتى به مسئله‏ى گرسنگان و فقرزدايى توجّه دارد.
حيواناتى كه در مكّه ذبح مى‏شوند، هديه هستند.
دست مجرم را در انتخاب نوع جريمه (قربانى، اطعام، روزه) باز بگذاريم و شرايط مالى و توان جسمى او را ناديده نگيريم.
كيفر قانون‏شكنى به قدرى سنگين است كه اطعام شصت فقير يا گرفتن شصت روزه تنها گوشه‏اى از آن است، نه تمام آن.
اجراى قوانين، پس از ابلاغ رسمى آنهاست. قانون موارد قبلى را شامل نمى‏شود.
در تكرار شكار، علاوه بر جريمه، انتقام و قهر الهى نيز وجود دارد.
اصرار بر گناه و تكرار آن، بسيار خطرناك و عقوبت سختى در پى دارد.
تهديدات الهى را جدّى بگيريم.

تفسیر نور

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: